Stanisław Hadyna urodził się w 1919 r. we wsi Karpętna, w rodzinie znawcy folkloru. Ukończył Instytut Muzyczny Konserwatorium Śląskiego w 1938 r. Przed wojną był nauczycielem. W czasie okupacji tajnie studiował filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1945-47 pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Wiśle. W 1946 r. osiadł w Katowicach, gdzie zajął się organizacją życia muzycznego, a przede wszystkim podjął studia dyrygenckie u Artura Malawskiego i kompozytorskie u Ludomira Różyckiego. W latach 1952-53 zorganizował Zespół Pieśni i Tańca "Śląsk", kultywujący tradycje muzyki i tańca ludowego. Był jego dyrektorem artystycznym. W 1968 r. został wyrzucony z zespołu przez ówczesne władze za rzekome uczestnictwo jego podopiecznych w wydarzeniach marcowych. Przeniósł się do Krakowa. Gdy odsunięto go od kierowania zespołem, wrócił do komponowania muzyki. A komponował z myślą o "Śląsku", bo nigdy nie stracił wiary, że wróci do młodzieży w Karpętnej. W okresie przymusowej bezczynności zajął się literaturą. W marcu 1990 r. ponownie objął kierownictwo "Śląska" jako dyrektor artystyczny. W grudniu 1998 r. odbyły się uroczystości jubileuszowe: 45-lecie "Śląska" i 50-lecie pracy artystycznej Profesora.

Zmarł 1 stycznia 1999 r. Jest pochowany w Wiśle.

Dla swojego zespołu – „Śląska” – skomponował ponad 250 pieśni i 30 tańców.

Napisał „Pieśni Wielkanocne”, które ukazały się na płycie w wykonaniu Wiesława Ochmana. Skomponował koncert kolęd napisanych do tekstów Kazimierza Szemiotha oraz concertino na fortepian i orkiestrę, dwa koncerty fortepianowe oraz poemat symfoniczno-baletowy pt. „Wiosna”. Jest twórcą czterech kantat: „Pieśń o potędze”, „Śląsk pracuje i tworzy”, „I Hear America Singin”, „Skarbnik”.

Tworzył również muzykę teatralną i filmową oraz skomponował 10 pieśni chóralnych i solowych dla zespołów i solistów niezwiązanych ze „Śląskiem”.

Refleksje o patronie

Często zastanawiam się czy współczesnej szkole potrzebny jest patron? Czy tworzenie tradycji szkoły wokół sylwetki patrona może dać jakieś pozytywne efekty? Czy przedsięwzięcia związane z nadaniem imienia szkole dobrze służą uczniom?

Dla naszej szkoły najważniejszą datą, w ostatnim okresie, okazał się 12 czerwca 2001 roku, kiedy to odbyła się ceremonia nadania szkole imienia i sztandaru. Przekonana jestem, że tym samym wzmocniliśmy autorytet i pozycję szkoły w gminie i powiecie. Opracowaliśmy i wprowadziliśmy w życie program wychowawczy wokół sylwetki  patrona. Placówka pozyskała nowych sojuszników, inne szkoły noszące imię Stanisława Hadyny.

Rodzina Szkół Hadynowskich nie jest duża, bo zaledwie trzy szkoły noszą imię profesora. Naszym honorowym opiekunem i wsparciem jest Zespół Pieśni i Tańca „Sląsk” im. S. Hadyny. Tak jak kiedyś powiedział to Andrzej Król, animator propagowania działań polskich szkół na Zaolziu: „Patron staje się symbolem szkoły i on zaczyna wyróżniać ją spośród innych placówek. Ten Patron  nie został przywieziony w teczce ,nie był „wynikiem nacisku władz”. Zrodził się z potrzeby serca, przywiązania do tradycji, wsłuchania się w melodię, jaką niosą beskidzkie lasy. [...] Hadynowskie pieśni, teksty dramatyczne, kult bycia człowiekiem twórczym, aktywnym i pozostanie wiernym swym ideałom i misji do końca życia, pozwalają wychowankom wszystkich Szkół Hadynowskich lepiej zrozumieć i poznać podstawy i korzenie tożsamości narodowej”.

Szkoła frydecka czerpie ze źródła, jakim jest twórczość naszego patrona. W naszej placówce działa już od 35 lat Zespół Pieśni i Tańca „ Frydkowianie”, który rozbudza w dzieciach przywiązanie do rodzinnej ziemi, kultywuje śląskie tradycje i popularyzuje tańce i pieśni  ziemi pszczyńskiej. Stanisław Hadyna połączył nasze szkoły we wspólnym działaniu.  Co dwa lata organizujemy konkursy, na których to prezentujemy dzieła profesora. Nasza młodzież ma możliwość spotkać się, zaprzyjaźnić, wymienić poglądy.

Od siedmiu lat patronuje naszej frydeckiej szkole Stanisław Hadyna. Trudno o bardziej odpowiedniego patrona. Wgłębiając się w historię tej szkoły, sięgającą 1882 roku, my nauczyciele odkrywamy w naszych uczniach to, co najlepsze. Staramy się połączyć przeszłość z teraźniejszością.

Teresa Kłeczek

Frydek 2008 r.